“Je bent prach-tig zwanger”, hoor ik regelmatig. Hartstikke leuk. Maar een zwangerschap is niet alleen maar stralen en een schitterende buik hebben. Helaas kent dit geweldige wonder-scheppen ook enkele geheimpjes. Waarom hoor je hier nooit iemand over? Omdat de wereldbevolking dan wellicht zou afnemen in plaats van toenemen? Lijkt me niet, aangezien vele vrouwen graag weer achteraan sluiten om alle ellende nógmaals mee te maken.

Je weet natuurlijk nooit hoe de dingen in het leven lopen, maar vooralsnog heb ik voor mezelf reeds besloten dat het bij dit kindje blijft. Ik kan me hier gaan lopen verdedigen over het waarom, maar dat ga ik niet doen. Het gaat erom: mocht ik op een goeie dag stiekem toch ineens gaan twijfelen, dan kan ik deze blog nog eens doorlezen. Want straks ben ik alles weer vergeten.

Hieronder de 10 meest sexy zwangerschapskwaaltjes. Opdat wij niet zullen vergeten.

1. vocht

Als hoogzwangere vrouw heb ik niet alleen het gevoél dat ik eruit zie als een pafferige olifant, ik bén een pafferige olifant. Ik houd liters extra vocht vast, wat resulteert in opgezette enkels en voeten waar een vingerafdruk minstens 4 uur blijft staan. Mijn horlogebandje heb ik een gaatje moeten opschuiven zodat mijn worstenvingers wat meer ruimte krijgen. Helaas is bij mij het carpaal tunnel syndroom vastgesteld, wat zorgt voor non-stop tintelingen en pijn in mijn vingers en handen. Bijzonder fijn, vooral omdat de pijn me ’s nachts wakker houdt.

2. neusissues

Loopneus. Bloedneus. Extreem goed werkende neus. Mijn neus speelt een grote rol in mijn dagelijkse zwanger-zijn. Als iemand twee verdiepingen lager een rijstwafel verorberd, kan ik ‘m ruiken. Heeft de buurman nu alweer een scheet gelaten? Sinds een maand of twee begint mijn neus ook meerdere keren per week spontaan bloed te lekken. Heel leuk. Inmiddels begint het te wennen. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat dit bloedbad zich vooralsnog alleen in huiselijke kring heeft voorgedaan, zodat alleen D. nog getuige is geweest van dat stuk wc-papier in mijn neus.

3. spataderen

Ik was al de gelukkige bezitter van één spatader op mijn linkerkuit, maar daar zijn er nog een paar bijgekomen. Spataderen zijn sowieso ontzettend sexy dus juij!

4. toiletbezoek

De voortdurende druk op mijn blaas heeft ervoor gezorgd dat ik hardlopen al vrij snel heb opgegeven. Ook nu breng ik ongeveer honderd keer per dag een bezoek aan het toilet, met name ’s nachts. En aangezien deze zich op de benedenverdieping bevindt en mijn bed boven staat, bekent dat vele wandelingen op de tast. Zie verder punt 5, 8 en 9.

5. beroerde conditie

In week 19 van mijn zwangerschap ben ik gestopt met hardlopen, in week 27 met spinning. Op mijn werk heb ik tot week 32 dagelijks zes trappen opgeklommen, en nu nog fiets of wandel ik elke dag een stukje en probeer ik regelmatig te gaan zwemmen. Ik doe mijn best. Maar ik kan niet voorkomen dat ik op de bank moet uithijgen als ik een glas drinken heb ingeschonken. Of dat ik tien minuten moet bijkomen na het aantrekken van mijn sokken en schoenen. Had ik nou maar ballerina’s in huis gehaald!

6. extra kilo’s

Een van de oorzaken van de verslechterde conditie zijn longen die in de verdrukking komen. Een andere moet het extra gewicht zijn dat ik meezeul. Het is nauwelijks aan me te zien, maar ik ben inmiddels stiekem al 17 kilo aangekomen, maar liefst 30% van mijn normale lichaamsgewicht! Waar al die kilo’s zich verstopt hebben is me een raadsel, en echt druk maak ik me er ook niet om, maar bepaald sexy voelt het niet als ik mijn buik met moeite in mijn winterjas moet proppen. Ik verkeer nog in het schemergebied tussen hoop en vrees dat ik niet een zes maten te grote jas van D. aan hoef te trekken.

7. zweten

Overmatig transpireren – wie wil dat nou niet? Als zwangere kun je je lol op! Lichtgekleurde kleding vermijd ik al een poosje zodat okselvlekken minder opvallen. ’s Nachts word ik badend in het zweet wakker, als ik dat al niet was vanwege de pijn in mijn handen of omdat mijn blaas erom schreeuwt die drie druppels plas te lozen. Dat niet kunnen slapen leidt uiteraard automatisch ook tot de sexy wallen onder mijn ogen.

8. geluiden

Kreunen en zuchten – ik draai mijn hand er niet meer voor om. Opstaan van de bank (met 28 kussens in mijn rug) doe ik niet meer geruisloos. Het scheelt als ik een duwtje krijg of op een andere manier omhoog geholpen word, maar kreunen en/of zuchten zal ik! Bukken om iets van de grond te pakken levert standaard een “oeh” op. Zie ook 4, 5 en 7.

9. bekkenpijn in kruis

Hoogzwangere vrouwen waggelen vaak als een pinguïn. Ik doe er ook aan mee! De bekkenpijn is gelukkig niet constant aanwezig, maar wanneer ik opsta (“oeh!”) en een stukje ga lopen voel ik me enorm aantrekkelijk. Waggel waggel waggel. Zie tevens 4 en 8.

10.emotioneel

Mijn lichaam roept steeds vaker “Houd eens even op daarmee!” Maar mijn hersenen denken: “Wat een onzin!” Dat botst wel eens. Ik heb geen toestemming gegeven mijn vuisten niet meer pijnloos te kunnen ballen, of om soms onbedaarlijk in janken te willen uitbarsten, of dat voorheen eenvoudige klusjes als de was ophangen een totale uitputtingsslag betekenen. Er is ook paranoia: als ik op mijn rug ga slapen, gaat mijn baby dood. En dan heb ik het nog niet eens over geheugenproblemen. Ik dementeer sneller dan mijn 89-jarige oma: de koelkast opendoen en me afvragen waarom ook alweer, huissleutels vergeten, waar ging ik nou naar toe? Wat zit er ook alweer in mijn buik?