Zo’n negen maanden zwanger en ik ben zelden zo dankbaar geweest voor mijn normaal zo gezonde lichaam. Zonder verdachte omstandigheden ben ik niet afhankelijk van anderen en kan ik fatsoenlijk functioneren. Daarom voor iedereen die zonder hulp door het leven kan: wees dankbaar! Deze vijf ogenschijnlijk simpele handelingen blijken niet meer zo simpel na negen maanden zwangerschap.

1. Sokken en schoenen aantrekken. Zittend op bed, liggend op de vloer, leunend tegen de muur mijn benen zijwaarts buigen – het blijft een ramp. Soms biedt slechts D. de oplossing. Een tweejarige kan het nog beter!
2. Lichaamsbeharing verwijderen. Ik heb onlangs nog een laffe poging gedaan van die wintervacht op mijn benen af te komen, maar ik zie geen enkele kans op succes in een volgende poging. Andere lichaamsdelen zijn überhaupt niet zichtbaar en heb ik opgegeven.
3. Omdraaien in bed. Dit is een probleem van dusdanige proporties dat ik eigenlijk een vorkheftruck nodig heb om pijnloos van mijn linker- naar mijn rechterzij te draaien.
4. Aan- en uitkleden. Als ik tussen mijn linker- en rechterbroekspijp voor de zoveelste keer een time out nodig heb en tegen de muur sta uit te hijgen, vraag ik me soms af of ik me al die moeite niet beter kan besparen. Het wereldrecord voor Langzaamste Aan- en Uitkleder moet in handen zijn van een hoogzwangere vrouw. En waarschijnlijk ben ik het zelf.
5. Opstaan van bank, stoel of bed. Elke keer als ik een duwtje in mijn rug of een hand toegereikt krijg om te me helpen op te staan, hoor ik mijn hoofd het geluid dat een achteruitrijdende vrachtwagen maakt: opgepast! Er komt een zware vracht aan!