Hoi! Ik ben dus Hannah. Ja, mijn moeder zit een beetje interessant te doen de hele tijd, door steeds alleen mijn eerste letter te gebruiken, maar ik heet dus gewoon Hannah. Ik ben nu één jaar en bijna acht maanden oud. Ik ben onwijs cool, sterk en grappig. Vind ik voornamelijk zelf. Mijn ouders zijn ook best oké, al hebben ze vaak geen idee waar ze mee bezig zijn. Ze doen in elk geval hun best.

Ik ben, net als alle andere baby’s op de wereld gezet met een voorgeprogrammeerde opdracht om mijn ouders uit te dagen, te treiteren en ze het bloed onder de nagels vandaan te halen. Soms lukt me dat prima. Dan stort ik dramatisch ter aarde om onbedaarlijk te gaan krijsen, alsof de wereld vergaat. Papa gaat dan vaak gewoon even wat anders doen, waardoor het effect een beetje weg is. Dan lig ik daar toch een beetje voor lul. Maar mama haat het. Haha! Die vindt dat echt bloedirritant.

Maar echt, ze zijn echt wel cool. ’s Ochtends maakt papa mij meestal wakker, behalve als ik naar het kinderdagverblijf ga. Dan komt mama als eerste mijn kamer in. Meestal ben ik allang wakker, en wil ik eigenlijk gewoon met mijn ezel en giraffe door het raam naar de bomen en de vogels kijken, maar zij moeten me dan zonodig op het aankleedkussen leggen. Serieus, ik háát het aankleedkussen. Het enige leuke is dat ik mama aan het stressen kan krijgen als ze al een beetje laat is voor haar werk. Vooral als ik dan mijn luier gigantisch heb ondergepoept. Beetje krijsen erbij. Lachen!

Mijn mama is een topkok, dat moet gezegd. En toegegeven, daar heb ik het maar mooi mee getroffen, want ik heb serieus altijd honger. Mama staat elke dag in de keuken een nieuwe maaltijd te bereiden. Dan ga ik haar wel altijd nog even op stang jagen, gewoon, omdat dat mijn taak is, te zorgen dat ze de zenuwen van me krijgt. Vindt ze niet leuk. Maar ik ga gewoon net zo lang door tot ze een filmpje van Nijntje aanzet. Haha, echt, ik krijg het altijd voor elkaar. Ongelogen.

Maar dat eten, mjammie. Ja, soms krijg ik iets ranzigs in mijn mond. Pitapinatie bijvoorbeeld (mama noemt het “spinazie”), of spruiten. Die vind ik echt niet te hachelen. Dan gaan ze er wel eens een bakje yoghurt bij pakken. Gaan ze die groenten erin dippen, en dan denken ze blijkbaar dat ik dat niet doorheb. En sommige dingen zijn eigenlijk superlekker.  Meloen bijvoorbeeld, maar dat is niet goed voor mijn imago, dus dat spuug ik gewoon uit. Zeg ik dat het heet is. Moet je hun gezichten eens zien, hilarisch!

Maar de volgende keer meer. Ik moet nog even mijn tekening op de bank af maken. Verrassing voor papa!