Tegen het eind van je zwangerschap is het handig om een bevallingstas klaar te hebben staan. Een vluchtkoffertje heet dat in zwangerschapstaal. Voor als je onverhoopt toch in het ziekenhuis moet bevallen. Dan is het wel zo prettig als je je pasgeboren baby iets van kleding aan kunt trekken. Zeker in de winter niet onbelangrijk. Een muntje voor de rolstoel in het ziekenhuis moet erin,evenals warme sokken, een lang t-shirt, schoon ondergoed – dat soort ongein. Maar vergeet ook het elastiekje niet, en een rol pepermunt. En de maxi cosi. Zonder zo’n ding schijn je je baby immers überhaupt niet mee naar huis te krijgen.

Maar vooruit, met de ‘verplichte’ inhoud van zo’n tas kan ik prima leven.

Alleen die make up?

In de ladder van belangrijkheid van het vluchtkoffertje schijnt make up toch vrij hoog te staan. Je moet er natuurlijk wel fatsoenlijk en toonbaar uitzien na 40 uur zweten, puffen, janken en persen. Anders kun je alleen je aller, allerbeste vrienden en zeer directe familie uitnodigen. De enigen die wellicht accepteren dat je er wat minder fris uitziet. Nee, want anders heb je vast behoefte aan een leger aan vage kennissen aan je ziekenhuisbed. Gelukkig ben je vlak vóór de bevalling nog naar de pedicure en de kapper geweest. Stel je toch eens voor, lig je daar met je benen wijd met ongelakte teennagels!

Je moet er toch niet aan denken!

Overigens staat het vluchtkoffertje bij mij nog niet klaar. Als iets móet dan neemt de recalcitrante J. het over. Stronteigenwijs. Ik houd niet zo van dingen die móeten. Eigenlijk vind ik het ook niks dat ik vanaf volgende week móet stoppen met werken. Ik vind het wel fijn, dat wel, maar niet dat het móet.

En nee, de babykamer is ook nog niet af. Is er dan een probleem als de baby per ongeluk veel te vroeg komt? Er is een wieg, er zijn luiers en a whole lotta love… Lijkt mij voorlopig meer dan voldoende!