Een krijsend kind wiens woordenschat drastisch gereduceerd wordt tot slechts één woord (drie letters, beginnend met een ‘n’), iets met achter het behang en bloed onder je nagels. Ik weet inmiddels wel dat kinderen op de wereld zijn gezet met de opdracht hun ouders zoveel mogelijk te irriteren, maar toch zijn er ook toch nog wel wat redenen te bedenken waarom peuters wél de moeite waard zijn. Ik heb er tien bij elkaar weten te sprokkelen.
Het is bijvoorbeeld wél leuk…
- Dat je echte gesprekken kan voeren met je kind. En dat ze dus kan vertellen wat er aan de hand is in plaats van dat je maar moet gokken of ze moe is, honger of dorst heeft, of gewoon irritant doet. En dat jij heel goed weet wat Rotterrot, elastieties, pasgettie en appelsappelsap zijn.
- Dat ze superenthousiast op je af komt rennen als je haar ophaalt bij het kinderdagverblijf. En dat ze dan, je op je borst kloppend, vol trots aan iedereen vertelt dat je haar mama bent.
- Dat je inmiddels onverstoorbaar doorloopt als ze een scène gaat schoppen in het openbaar.
- Dat je moeder na een nachtje oppassen je dochter aflevert en zegt: “Wat is het toch een heeeuuurlijk kind!”
- Dat je apetrots bent als ze dingen zegt als “H. is niet eigenwijs, H. heeft een eigen neus!” En: “Wat komt er uit de koe? Melk. En uit het schaap komt ook melk.”
- Dat ze onderweg ineens doodleuk uitgebreid een paardenbloem of een mier kan gaan bestuderen. En dat je er dan achterkomt dat dus eigenlijk onwijs ontspannend is.
- Dat ze probeert tot twintig te tellen, maar bij veertien overgaat op het Spaans.
- Dat ze graag helpt met het aanzetten van de vaatwasser en het ophangen van de was. En dat ze dat vol overgave doet.
- Dat ze zegt wat er in haar opkomt en het ook meent. Dat ze dus gewoon hartstikke eerlijk is. En dat ze daarbij niet wordt gehinderd door enige vorm van bescheidenheid.
- Dat ze door het huis banjert, je overlaadt met kusjes terwijl ze roept “Kusjes te koop!”
Sorry. Sorry dat ik tegen je geschreeuwd heb. Ik wilde het niet, maar er was iets in mij geknakt en ik liet me gaan. Terwijl jij in bed al snel in slaap viel, zat ik te huilen op de trap. Ik voelde me schuldig en slecht, en ik vroeg me af waarom ik niet gewoon rustig was gebleven toen jij een sterk staaltje ‘moeilijke leeftijd’ liet zien.
moederkoekjes.com 