Sorry. Sorry dat ik tegen je geschreeuwd heb. Ik wilde het niet, maar er was iets in mij geknakt en ik liet me gaan. Terwijl jij in bed al snel in slaap viel, zat ik te huilen op de trap. Ik voelde me schuldig en slecht, en ik vroeg me af waarom ik niet gewoon rustig was gebleven toen jij een sterk staaltje ‘moeilijke leeftijd’ liet zien.

Ik ben geen modelmoeder. Dat wist ik al toen jij nog niet eens geboren was. Toen jij nog in mijn buik zat, was ik bang dat ik jou niet goed zou kunnen steunen, en soms ben ik daar nog steeds bang voor. Ik wil jou beschermen en je tegelijkertijd vrij laten zodat je kunt opgroeien tot een zelfverzekerde vrouw. En dat is moeilijk. Net zoals jij moet leren om te praten, samen te delen en jezelf aan te kleden, zo moet ik leren hoe het is om mama te zijn. Jij leert mij dat. Dat ik brood mee moet nemen naar de kinderboerderij, bijvoorbeeld, maar ook om jou niet meer te zien als een hulpeloos wezentje, maar als een klein meisje met echte gevoelens en emoties.

Wij lijken zoveel op elkaar. We laten ons allebei niet graag vertellen wat we moeten doen. Wij trekken liever ons eigen plan. Ik ben vaak streng voor mezelf, en soms ook voor de mensen om me heen. Neem dat alsjeblieft niet van me over. Je hoeft niet hard te zijn. Laat niemand je ooit anders wijsmaken. En ondanks onze strubbelingen, maak jij mij nog iedere dag blij. Je hebt vrachtwagenladingen vol met energie, en je weet heel goed wat je wel en niet wil. Dat vind ik soms lastig, maar het is een goede ontwikkeling. Houd dat vast!

Maar ik maak me niet zoveel zorgen om jou. Je bent een pienter meisje dat de hele wereld aan kan. Maak daar gebruik van. Trek de wereld in, leer door ervaring, maak fouten, bedenk oplossingen, reis. Zorg dat je je prettig voelt, en neem beslissingen waar je blij van wordt. Je bent grappig, sterk en nog veel meer. Je kunt alles worden wat je wilt (liefst geen horrortiener, majorettemeisje of psychopaat).

Vanaf nu gaan we vooruit kijken. Ik zal niet meer zo hard proberen een goede moeder te zijn, niet meer uit alle macht proberen te voldoen aan het beeld van die irritant perfecte mama. Die met een leuke baan, een mooie man, een opgeruimd huis en voldoende energie om met haar dochter lekker te gaan knutselen. Het gaat me toch niet lukken.

De band die wij hebben sinds jouw eerste schopje in mijn buik, hoop ik de rest van mijn leven te mogen voelen. We zullen fouten maken (en daar hopelijk van leren), er zal nog veel vaker wrijving tussen ons ontstaan. Er zullen momenten komen dat je me zal vervloeken. Je hart zal ooit gebroken worden, je vertrouwen beschaamd, en je zal ontdekken dat er een hoop eikels op deze aarde rondlopen. Maar je bent niet alleen. En het zal ook uiteindelijk allemaal wel weer goed komen.

Ik ben er trots op jouw mama te zijn. Je kunt altijd bij me terecht en op me vertrouwen. We zullen knuffelen en dan weer lachen. En ik zal proberen niet meer vergeten brood mee te nemen naar de kinderboerderij.

Veel liefs,

Mama