Krokodil was een beetje stout geweest. Hij ging ’s nachts ronddolen door een peuterkamer. Hij verstopte zich onder het bed en joeg Peuter de stuipen op het lijf.

“Wegwezen!”, riep Peuter. Maar Krokodil was niet onder de indruk.

Mama sleepte het beest aan de staart de kamer uit.

Maar Krokodil kwam weer terug.

Papa gooide het groene monster het raam uit. Toverspreuken gingen over en weer. Het Anti-Krokodillen Boek lag in bed. Pop Dudde keek over de rand naar beneden.

Maar Krokodil bleef terugkomen.

Tot Aap zich vrijwillig meldde.

Aap wilde wel de wacht houden. Aap ging bovenop Krokodil zitten. Au!, zei Krokodil. Maar daar had Aap geen boodschap aan. Aap bleef stoïcijns zitten.

Peuter bracht Aap bananen en Aap bleef triomfantelijk zitten. Krokodil kon geen kant meer op.

Aap zit inmiddels al twee maanden bovenop Krokodil. Maar Aap gaat nog niet naar huis. Aap is een held.